17 Mayıs 2007 Perşembe

CANIN SESİNİ DUYMAK...TAA UZAKLARDAN...

Var mıdır dostun sesini duymak gibisi. Hele bir de uzaklardaysa... Hele bir de dostun canınsa senin, kardeşinden öteyse, herşeyinse...Mutluluklarını ve hüzünlerini onun avuçlarına bırakmak ve gülüşünü, sesinin hüznünü duymak...Güzeldir canın sesini duymak...taa uzaklardan...sağol gülüm, varlığın için...

Bir de kısa bir süre de olsa, benim askerlik yaptığım dönem olarak adlandırdığım antep günlerim var.Onlar benim yaşarken sıkıntılı, ama geriye dönüp baktığımda buruk sevinçleri içinde barındıran, hatta özlediğim günlerimdi. Hiç kimseye nasip olmayacak sağlam, adam gibi dostluklar edindim o kayıp şehirde.Var dır ya hani biz üç kişiydik söylemleri. Biz de bir elin parmaklarını geçmeyecek kadardık oraya gittiğimizde. Ama öyle bir tutunduk ki birbirimize yıllanmış ağaçların kökleri nasıl tutunursa toprağa öyle tutunduk birbirimize.Bir de hüseyinimiz vardı o yabancı toprakların insanı, en insanı.Misafir etti bizi aylarca sorgulamadan nerden geldiğimizi, nereye gittiğimizi. Açtı bize kocaman yüreğini. Ve ortak oldu memleket özlemlerimize, kendimizi arayışımıza...

Düşünüyorum şimdi o günleri... Ve içimde bir sızı ile özlüyorum sevgili dostlarımı... Ne güzeldik biz sevgili dostlar...Kısa süreye ne büyük dostluklar ve sevgiler sığdırdık...

2 yorum:

  1. Gaziantep den kocaman bir Merhaba dostum.....
    Sitende senin dostluğun gibi güzel olmuş...
    Bizlerde seni özledik...
    Kendine iyi bak güzelim...
    Allaha emanet ol... kocaman öpüyoruz seni...

    YanıtlaSil

Yorumlarınızı bekliyorum:)