EN GÜZELİ...

En güzeli de ne biliyor musunuz? Çayımı yudumlayıp, sıcak simidimden lokmalar alırken, Kazım Koyuncu'nun o müthiş "işte gidiyorum" parçası eşliğinde paylaşıma başlamak...Bu sabah servisten biraz erken indim ve yürüdüm akasya kokuları eşliğinde neden bu kadar mutlu olduğumu düşünerek...Birçok şeyin arifesinde olup da, zorlukları aşmaya çalışırken bu denli mutlu olmak sanırım herkese nasip olmayabilir. Galiba biraz şanslıyım...Ama sadece bugünlük de olabilir...
Dün akşam eşimin yoğun tatlı krizlerine cevap bulmak amacıyla kolları sıvadım. Bişeyler yapmalıydım ama kolay ve lezzetli olmalıydı. Çünkü televizyonun karşısında sevdiğim insanlar yanımdayken öldürdüğüm vakitleri, bazen seviyorum.
Tatlı krizlerinin en acil çözümü olan(bence) çikolatalı kek yapmaya karar verdim. Hemen başladım ama sanırım hamur biraz bereketli oldu. Çünkü iki yumurtadan, iki kalıp kek çıktı. Ama kalıpların biri baton, diğeri de tart kalıbı. Ne alaka diyebilirsiniz ama malum, yeni evin tüm eksiklikleri tamamlanamadı.
2 yumurta ve 1 bardak şekeri çırpıp, içine 1 su bardağına yakın erimiş margarin ekledim, ardından 1 su bardağına yakın süt ekleyerek tahta kaşıkla karıştırdım. Bir miktar un,kakao, kabartma tozu ve biraz damla çikolatayı da ekledikten sonra oldukça fazla olan hamuru(benim kalıbım için) ikiye bölüp, kalıplara paylaştırdım ve ısınmış olan fırına verdim. Baton kalıpta pişen kekin üzerine, çıktıktan sonra biraz süt gezdirdim. Eşim diğer keki(tart kalıbındaki) gördü ve biraz daha ıslak bişeyler istediğini söyledi. Ben de ona sürpriz yapmak istedim ve hemen çikolatalı sos pişirdim(hazır paketlerde satılanlardan). Dilimleyerek üzerine sos gezdirdim ve toz fıstık ile süsledim.
Eşim ve Coşkun'un tepkilerini görmenizi isterdim. Pastane açarak beni çalıştırmaya karar verdiler.:)